Poyraz Karayel dün akşam yayınlanan 82. bölümüyle final final yaparak ekranlara veda etti. Dizinin final bölümünde yaşananlar heyecan dolu anlara sahne olurken izleyiciler ve dizi oyuncuları sosyal medyadan duygusal mesajlar yayınladı. İşte Poyraz Karayel’in final bölümünde yaşananlar ve başroller İlker Kaleli ile Burçin Terzioğlu’nun veda mesajları…
-
82. bölüm boyunca Ayşegül’ü (Burçin Terzioğlu) korumak ve ona kavuşmak için mücadele eden Poyraz (İlker Kaleli) sevdiği kadını sonsuza kadar kaybetti.Kaleli’nin gerçek hayatta da büyük aşk yaşadığı sevgilisi Terzioğlu’nu (Ayşegül) kucağında taşıdığı sahne sosyal medyaya damga vurdu.
-
“VEDA UMUDUN İFADESİDİR”
Dizinin başrol oyuncularından İlker Kaleli, Instagram sayfasında duygusal bir veda mesajı yayınladı. Kaleli’nin mesajı şöyle: Her vedanın gidende bıraktığı gibi kalanda da bıraktığı bir iz vardır ya… Veda etmenin inceliğinden olsa gerek, zamanın birinde yeniden görüşmeye, kavuşmaya ve birbirini unutmayacağına dair verilmiş bir sözdür de aslında.
İşte adına veda derler ya, bize tam da uymadı bu be… Güzel kelimedir “veda”, üzüntüsü olduğu kadar umudun da ifadesidir kendisi… Mesela, yaza veda edersin bilirsin kışın ardından tekrar geleceğini.. Dostuna, ailene veda edersin, ne kadar uzağa gidersen git bilirsin döndüğünde orada olacaklarını… -
“ONA AİT OLMAYA ÇALIŞTIN”
Bizimki hiç öyle değil ki… Bizimki “elveda”… Anlamı daha başka… Bilmiyorum 2,5 yılın, uykusuz saatlerin, mücadelelerin ve en nihayetinde yaşatmaya çalıştığımız hikayenin bende bıraktıklarını ne anlatır, hangi söz özetler… Yine hissettiğimi anlatan anlamlara gelmeyen kelimelerle, başarısız bir iç dökme sancısıyla başbaşayım… Poyraz’ım… Bir ben bilirim bir sen yaşadıklarımızı… Bir babanın oğlu için için verdiği yılmayan mücadelesi oldun… Bir oğul oldun babasını hiç bulamayan… Sevgili oldun, sevgiden öte hayatta bulduğun tek anlamın sahibi Ayşegül’ün olmaya, ona ait olmaya, ve çalıştın durdun ikinizi bu dünyadan korumaya…
-
“ÇOK ŞEY OLDUN DA BİR MUTLU OLAMADIN”
Savaşlar verdin, gönüller aldın, şiir oldun, bazen roman, bazen bir şarkı oldun, hep anlattın, hep yetişmeye çalıştın, olduramadın… Deliliğin ve acının üstünde incecik bir çizgide durup düşmeden yürümeye, ayakta kalmaya çalışırken tutunacak tek bir dal aramakla geçen ömrün resmi oldun. Çok şey oldun da bir mutlu olamadın… Hepimiz yaptığımız her şeyi biraz sevilmek, bir parça sevgi için yapmıyormuyuz sanki? Bu hayatın sıradanlığına, haksızlıklarına haykırırken tüm gücümüzle, bir yandan da sadece sığınmak istemiyormuyuz o güvenli limanlara… Seninle beraber aklımdan bir parça, içimden bir sayfa koptu gitti be Poyraz’ım. Ne demişler; arkanda bir şeyler bırakmadan bir yerlere varamazmışsın… Yeter ki bıraktıkların vardığın yerde bulacaklarına değsin…