Sabah kahve içerken televizyon kanallarında geziniyordum. Şu birkaç gündür ekranlardan o kadar çok küçümsenmiş, yok sayılmış, aşağılanmış ve hakaret sözcükleri duymuştum ki kanallar arasında amaçsızca dolanıyordum.
Aslında izleyeceğim kanal belliydi. Ama onu açmadığım gibi garip bir şekilde televizyonu kapatamıyordum da. Derken Planet Sinema kanalında polislerin zorla dükkân ve mağazalara girdiği, raflardaki çikolataların hepsini sepetlere doldurup sonra da yok ettiği bir sahne görünce, film ilgimi çekti ve izlemeye devam ettim. Çıktıkları mağazaların camlarına ya da duvarlara afişler asıyorlar: Çikolata yasadışıdır! Meğer yeni başa geçmiş olan “Senin için iyi” partisi- partinin Hitler selamına çok benzer bir selam verme şekli de var- sağlık nedenleriyle-diş çürükleri, şişmanlık vb.- çikolatayı yasaklamış. Sadece çikolatayı da değil, onunla ilişkili olan her şeyi.
Dedektörlü askeri araçlar sokaklarda geziyor ve çikolatayı tespit ediyor, 800 mden koku alabilen eğitimli köpekler en ufak bir parçanın kokusunu bile alsalar hemen baskın yapıyorlar. Baskında hem çikolataları alıyorlar hem de ilgili kişiyi gözaltına alıp daha sonra da kampa alıyorlar. Ne kampı olduğunu siz düşünün. O kamptan çıkanlar bir daha çikolata görmek bile istemiyorlar. Operasyonların video kayıtları tekrar tekrar izleniyor, her bir kişinin adına özel dosya açılıyor, kişisel bilgileri yazıyorlar ki gerekli olduğunda kolayca tekrar ulaşabilsinler. Sanırsınız silah ya da uyuşturucu kaçakçılığı yaptı bu insanlar. Zaten götürülme nedenleri de, yasa dışı madde saklanması, üretimi ya da tüketimi. Doktorların zorunlu hallerde reçeteye yazma hakları var ama onun da bir kotası var. Bir doktor çikolatanın faydalı bile olabildiğini anlatan bir makale buluyor ve bunu yetkililere duyurmayı düşündüğünde, makale hem ofisinden hem de doktorun kişisel bilgisayarından kayboluyor.
Bir yandan uygulamalar devam ederken, bir yandan da öncü gruplar oluşturuluyor, sözde alınan yeni kararları topluma açıklayıp alıştırmakla görevliler ama asıl amaçlarının alınan kararları poh pohlamak ve de uymayanları ispiyonlamak olduğunu anlamak hiç de zor değil. Haliyle korku yerleşiyor insanların içine, birbirlerine de güvenemez oluyorlar. Doğru ya kim ispiyoncu kim değil nereden bilecekler? Kimisi sırf yasaklandığı için çok özlüyor çikolatayı, kimisi zaten hep sevmiş. Çikolata kâğıtlarını bulundurmak, onlara bakmak bile suç. İlerleyen sahnelerde anlıyoruz ki güneş banyosu da çok zararlı denilerek insanların güneş banyosu yapmaları ve plajlara kamp kurmaları da yasaklanmış, böylece plajlar tertemiz olmuş.
Filmin ana karakterlerinden ergenlik döneminde iki genç-Smudger ve Huntley- bu duruma daha fazla tahammül edemeyip kendi çikolatalarını yapmaya karar veriyorlar. Kendilerinden yaşça epey büyük olan- neredeyse büyük anneleri ve büyük babaları yaşlarındalar- iki büyüklerinden de yardım alıyorlar. Derken onların da içinde bulunduğu bir kısım halk genç yaşlı demeden, çikolata aşkına gizlice örgütleniyorlar: Çikolata ve Özgürlük Partisi! Kendilerine parti dediklerine bakmayın, muhtemelen içinde her yaştan insan barındıran bir avuç insan ve aslında varlıkları ile yoklukları bir (!)
Örgütlenen Çikolata ve Özgürlük Partisi, çikolatalarına tekrar kavuşabilmek mücadele ediyorlar. Sonunda “Senin için iyi” partisinin bir toplantısı sırasında çikolata yediği görüntüleri, yasağın esas amaçlarını ve kendi çıkarlarını anlatan konuşmaları barındıran bir kaseti, bir televizyon kanalını basarak yayınlıyorlar. Görüntüleri gören halk, yani bir avuç insan ile partiyi oylarıyla başa geçirmiş olan kesim, el ele vererek çikolata ve özgürlük diye sokaklara dökülüyor ve tabi ki çikolata devrimi! Çikolatalarını ve özgürlüklerini geri alıyorlar! Tabi polisler de anlıyor hanyayı konyayı. Onlar da destek oluyor.
Hani 2002 yapımı olduğunu bilmesem bu filmin 1-2 hafta kadar önce çekildiğini düşünebilirdim. Çok ilginç bir senaryoymuş ya da daha önce böylesini duymadım, görmedim, izlemek isterim derseniz, ismi Çikolata Savaşçıları, orjinal adı ise Bootleg. Bunu neden anlattım? Bilmem, öylesine.
Başak SULTAN